نحوه تامین مالی در بحران ورشکستگی

در این مقاله کارشناسان موسسه مالی سعی کرده اند نکات اساسی مربوط به تامین مالی در بحران ورشکستگی را خدمت شما همراهان عزیز موسسه مالی شرح دهند.

تامین مالی بلند مدت با توجه به بحران مالی و ورشکستگی

یکی از عواقب استفاده از بدهی، احتمال بحران مالی است که می توان آن را به اشکال مختلف تعریف کرد:

1)اصطلاح بحران مالی زمانی به کار می رود که شرکت در پرداخت تعهدات سررسید شده خود ناتوان گردد.

2)از نظر حسابداری، زمانی که ارزش ویژه یک شرکت منفی می شود، یعنی زمانی که ارزش دفتری بدهی ها بیش از ارزش دفتری دارایی ها باشد شرکت ورشکسته تلقی می شود.

بیشتر بخوانید

            معیارهای ارزیابی پروژه های مالی

از این به بعد ورشکستگی را انتقال تمام یا قسمتی از دارایی های شرکت به اعتبار دهندگان تعریف می کنیم. اکنون آنچه در بحران مالی رخ می دهد و برخی از موضوعات مرتبط با ورشکستگی را به صورت خلاصه توضیح میدهیم

 انحلال و تجدید ساختار مالی

شرکت‌هایی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند به تعهدات قانونی خود در برابر اعتباردهندگان عمل کنند دو گزینه اصلی پیش رو دارند: انحلال یا تجدید ساختار مالی.  هر دو گزینه در لایحه ورشکستگی مصوب سال ۱۹۹۲ در نظر گرفته شده اند. انحلال به معنی پایان فعالیت شرکت است و شامل فروش دارایی‌های شرکت می‌شود. عواید حاصل از فروش دارایی ها، پس از کسر هزینه‌های فروش، به ترتیب اولویت تعیین شده، بین اعتباردهندگان توزیع می شود. تجدید ساختار مالی گزینه ای است که شرکت برای ادامه کار خود انتخاب می کند. این گزینه معمولاً شامل انتشار اوراق بهادار جدیدی است که جای اوراق بهادار قبلی را می‌گیرد. انحلال یا تجدید ساختار مالی نتیجه اقامه ی دعوی ورشکستگی است. انتخاب یکی از دو گزینه یاد شده به این موضوع بستگی دارد که آیا ارزش دارایی های شرکت به اندازه ای هست که از نابودی نجات یابد یا خیر.

برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به نحوه تامین مالی با شرکت خدمات مالی آینده سازان فرازکام در ارتباط باشید.

در کانادا تا قبل از اوایل دهه ۱۹۹۰ اغلب ورشکستگی های قانونی به انحلال منجر شدند. اخیرا افزایش پرونده های مربوط به بحران مالی همراه با قوانین جدید ورشکستگی، شرکت ها را به تجدید ساختار مالی تشویق می کند. مثلاً در سال ۱۹۹۹ جریانات نقدی شرکت المپیا اندیورک  به اندازه ای نبود که اصل و بهره بدهی را پوشش دهد شرکت تصمیم گرفت با به دست آوردن حمایت دادگاه این اجازه را کسب کند که دارایی هایش را تجدید ساختار کند و مانع انحلال رسمی ناشی از ورشکستگی شود.

انحلال ناشی از ورشکستگی: انحلال زمانی رخ می‌دهد که طبق دستور دادگاه تمامی دارایی های شرکت به فروش می رسد. در انحلال، معمولاً اقدامات زیر به ترتیب انجام داده می‌شوند:

1.دادخواستی در دادگاه فدرال تکمیل می شود. ممکن است شرکت داوطلبانه دادخواست پر کند، یا اعتباردهندگان دادخواستی علیه شرکت تهیه کنند.

2.اعتبار دهندگان یک موسسه امین حرفه‌ای معتمد را انتخاب می‌کنند تا مسئولیت دارایی‌های شرکت بدهکار را برعهده بگیرد. موسسه برای نقد کردن دارایی های شرکت تلاش می کند.

3.پس از نقد شدن دارایی‌های شرکت، ابتدا هزینه های اداری ورشکستگی پرداخت خواهد شد، سپس باقی مانده عواید ناشی از فروش دارایی ها بین وام دهندگان توزیع می شود.

4.پس از پرداخت هزینه ها و مطالبات وام دهندگان، چنانچه دارایی هایی باقی مانده باشد، بین سهامداران توزیع می شود.

بیشتر بخوانید:

              وظایف مودیان مالیاتی

عواید انحلال به ترتیب زیر توزیع می شود. هرچه اولویت موارد زیر در فهرست بالاتر باشد، احتمال پرداخت آن بیشتر است. بسیاری از طبقه‌بندی ها، محدودیت ها و شرایط مختلف را برای مختصر شدن مطلب، حذف می کنیم:

1.هزینه های اداری مرتبط با ورشکستگی

2.سایر هزینه هایی که پس از تکمیل دادخواست ورشکستگی به صورت اجباری ولی قبل از تعیین موسسه امین، ایجاد می شوند.

3.حقوق، دستمزد و کمیسیون ها

4.طرح های مربوط به منافع کارکنان

5.ادعاهای مشتریان

6.ادعاهای مالیاتی دولت

7.وام دهندگانی که وام آنان بدون وثیقه بوده است

8.سهامداران ممتاز

9.سهامداران عادی

در این فهرست دو نکته وجود دارد: اولین نکته به وام دهندگان مربوط می شود که وام آنان وثیقه داشته است این وام دهندگان مجازند که عواید ناشی از دارایی وثیقه را دریافت کنند و خارج از ترتیب فوق هستند اگر دارایی وثیقه نقد شود ولی عواید آن برای پرداخت مطالبات این گروه از وام دهندگان کافی نباشد آنان به میزان مطالبات وصول نشده خود با وام دهندگانی که وثیقه ندارند شریک می‌شوند در عوض اگر عواید فروش دارایی وثیقه بیش از مقداری باشد که برای پرداخت مطالبات وام دهندگان دارای وثیقه لازم است، باقیمانده وجه برای پرداخت مطالبات وام دهندگان بدون وثیقه و سایرین مورد استفاده قرار می گیرد.

دومین نکته آن است که دادگاه ها در تعیین اینکه در صورت ورشکستگی چه اقداماتی انجام شود و چه چیزی به چه کسانی برسد آزادی عمل گسترده‌ای دارند. در نتیجه اولویتی که به آن اشاره کردیم، لزوما همیشه رعایت نمی‌شود.

به عنوان مثال می‌توان به تجدید ساختار سرمایه شرکت نفتی دوم پترولیم در سال ۱۹۸۸ اشاره کرد. به دلیل کاهش قیمت نفت در سال ۱۹۸۶، این شرکت پس از چندین بار تمدید وامهای خود، با مشکلاتی مواجه شد اعضای هیئت مدیره شرکت دوم معتقد بودند چنانچه شرکت اعلام ورشکستگی کند وام دهندگانی که وثیقه دارند می توانند با اعمال فشار چوب حراج به دارایی‌های شرکت بزنند و این امر موجب متضرر شدن وام دهندگان بدون وثیقه و سهامداران خواهد شد. بر اساس یکی از برآورد هایی که در آن زمان صورت گرفت، در صورت انحلال، وام دهندگان بدون وثیقه به ازای هر دلار از مطالبات خود حداکثر ۱۵ سنت دریافت می‌کردند. در نتیجه هیئت مدیره با پیگیری‌های لازم موفق شد تایید دادگاه را بگیرد تا دارایی‌های آن به‌عنوان یک شرکت دایر را به شرکت آماکو کانادا بفروشد. در نهایت، وام دهندگان بدون وثیقه به ازای هر دلار از مطالبات خود، ۴۵ سنت دریافت کردند.

نوشته شده توسط شرکت آینده سازان فرازکام

برچسب ها: شرکت حسابداری   موسسه مالی  موسسه مالیاتی   مشاوره  خدمات مالیات